زن را می شود یک مادر یا همسر دانست که یک روز از روزهای سال روی تقویم، نام او را نوشته اند و هر فرزند یا شوهر به اندازه توان مالی اش هدیه ای به او می دهد، یا برعکس او را کسی دانست که فارغ از جنسیتش، انسانی تلقی می شود با همه نیازهای یک انسان که به رسم ادب و احترام، یک روز از روزهای سال را نیز به نامش کرده اند.

این دو نگاه نسبت به زن که یکی ابتدایی و پیش پا افتاده است و دیگری نگاهی متعالی و انسانی، هر دو در جامعه ما وجود دارد که البته در بسیاری از موارد غلبه اصلی با نگاه اول است. نیمی از جمعیت هر جامعه ای را زنان تشکیل می دهند، اما میزان بهره ای که این نیمه از فرصت های اجتماعی می برد، همیشه به اندازه بهره نیمه دیگر نیست و درست همین جاست که تبعیض های جنسیتی آغاز می شود و راه مردان و زنان از هم جدا.