بانک ها بنا بر وظایف و توانایی های خود همواره ابزارهایی را صادر می کنند که صرفا ماهیتی اسنادی داشته باشد. به عبارت دیگر بانک ها نه می توانند و نه مجاز هستند که برای احراز امری در یک سند پولی امر واقع را بررسی کنند. بانک تنها مجاز و محدود به بررسی صورت ظاهر اسناد است و ابزار مالی که وظیفه ای بیش از این برای صادرکننده خود قائل شده باشد از حیطه مسوولیت های بانک ها فراتر خواهد بود. به عنوان مثال صادرکننده یک بیمه نامه جهت پرداخت وجه آن باید به بررسی خسارت مربوطه و میزان آن بپردازد و به همین علت وظیفه صدور این ابزار به نهاد دیگری که برای این وظیفه به خوبی تجهیز شده است؛ یعنی شرکت های بیمه محول شده است.