برای مدتی طولانی، سیاست خارجی اصلی کشور چین در منطقه خاورمیانه، عدم دخالت در مسایل داخلی دیگرکشورهای قدرتمند منطقه بود. به همین دلیل پکن توانسته بود با کشورهای خاورمیانه رابطه دوستانه و قوی داشته باشد که در مقابل سیاست های مداخله جویانه آمریکا بعد از 11سپتامبر، از خود سرسختی و مقاومت نشان می دادند. از این رو، چین اجازه نمی داد تا قدرت های خارجی در مسایل داخلی آنها وارد شوند و همین «درک مشترک» اساس حضور چین در منطقه بود. اما بهار عربی این مسیر را تغییر داد. حکومت های خاورمیانه، توسط نیروهای داخلی به زیر کشیده شدند و در نتیجه این تغییرات، روابط بین کشورها و الگوهای همکاری بین المللی در منطقه تغییر