یکی از مهم ترین و به زعم بسیاری از جامعه شناسان و سیاستمداران مهم ترین رکن توسعه پایدار در تمامی جوامع خواهان پیشرفت و سعادت، سلامت تن و روان است. جایگاه سلامت تن و روان هیچ گاه تا دو دهه اخیر مورد مداقه و واکاوی قرار نگرفته بود، ولی در حال حاضر در چندین بیانیه سازمان بهداشت جهانی و سایر نهادهای مشابه، مهم ترین وظیفه دولت ها را حفظ و ارتقای سلامت می دانند. حتی حفظ امنیت که خیلی از دولت ها آن را اولویت اول می دانند بدون نیروی انسانی برخوردار از سلامت امکانپذیر نیست. اما حفظ و ارتقای سلامت تن و روان چگونه امکانپذیر است؟ پاسخ این سوال چندان ساده نیست. تجربیات بسیار زیادی از کشورهای موفق و ناموفق