شوخی نبود، بچه های جنگ و آوارگی قد کشیده بودند. آنها از دل ویرانه های بالکان قدم در سرزمین سامبا گذاشتند تا هر چند دیر و بی موقع اما مرهمی برای زخم های کهنه پیدا کنند. تیمی که با هدایت سوشیچ یقه آلبی سلسته را گرفت وزنگ ها را به صدا درآورد انگار می خواست اندوه بر جا مانده از گذشته را هاشور بزند و پیام آور آرامش باشد.ویچ ها این باربا یک نمایش فیزیکی همراه با طنازی فانتزیست های خود دشنه های زهر آگین را بر جسم آبی های راه راه فرود آوردند و فراتر از تصور ایفای نقش کردند ومردانه زانو زدند. بوسنیایی ها در برابر آرژانتین محافظه