بخش عمده ای از حیثیت اجتماعی ام را مدیون خبرنگاران و روزنامه نگاران هستم. این را هیچ وقت فراموش نمی کنم و هیچ وقت روزنامه نگاران از یادم نمی روند. «روز خبرنگار» را به همه شان تبریک می گویم؛ به خبرنگاران پرکار و سخت کوشی که شغلشان را همیشه در سختی، انتخاب کرده اند و می گذرانند. آبروی روزنامه نگاری سال های بعد از انقلاب را، حاصل کار بی وقفه و هوشمندانه شان می شناسم و می دانم تا وقتی که حضور پربار و پرثمرشان در هر نشریه و هر منبع خبری جریان دارد، جریان خبر، معنا و درست اندیشی هم همچنان ادامه خواهد داشت. بسیار دوستشان دارم و بسیار احترامشان می گذارم و این هیچ ربطی به موافقت یا مخالفت من با آنچه می گویند و می نویسند ندارد. خبرنگاران، قاصدهای حوادثی هستند که در بیخ گوشمان می گذرند. آنها وقت هایی خبر از پیروزی می آورند و وقت هایی هم از شکست ها می گویند، اما هر خبری را که بازگو کنند، قدر و قیمت دارد و باید پیک ها را مصون نگاه داشت و مراقبشان بود تا «خبر» به مردمان برسد.