الان 10دقیقه ای است که جلوی آسانسور برج منتظرم... کنار من پیرمردی در حالی که کلاه گیسش را روی سرش جابه جا می کند، غر می زند: «این همه هم پول شارژ می گیرن بازم همه ش خرابه این آسانسورا که.» زنی دوقدم آن طرف تر ایستاده. این پا آن پا می کند و مدام مانتویش را از تنش جدا می کند، انگار از جنس مانتویش کلافه باشد. حالاآسانسور رسیده به طبقه3 و ظاهرا قصد دارد همان جا بماند. پسرکی مشغول گوشی تلفنش است و تند تند تایپ می کند. هر بار مشغول تایپ می شود مثل یک اسب آبی که برای مبارزه بر سر جفت آماده می شود، نفس نفس می زند. دیگر از آمدنش ناامید شده ام که می رسد. در ها باز می شوند. برخلاف تصورم هیچ کس در آسانسور