ماجرای سفر و مذاکرات 10 روزه نیویورک، ظرفیت فکری ملت ما را بالابرد و از این جهت باید از رئیس جمهور و وزیر امور خارجه تشکر کرد که ولو با خطر کردن بر سر آبروی خود و نزدیک شدن به خطوط قرمز، ظریف ترین تست ها را نسبت به اراده غرب موجب شدند. از این جهت نیویورک و اتفاقات آن به مثابه یک لابراتوار برای ملت و دولت ایران بود. اینکه رئیس جمهور محترم -به خطا- حاضر به ملاقات با بی سروپایی چون دیوید کامرون شود و او چند ساعت بعد دوباره خباثت انگلیسی خود را در مجمع عمومی سازمان ملل بیرون بریزد، تجربه پرهزینه و در عین حال ارزشمندی است که می توانست اتفاق نیفتد اما اکنون که این هزینه را پرداخته ایم، دست کم نباید از درس ها و عبرت های آن بی بهره بمانیم. این دیدار دقیق ترین شبیه سازی دیدار با باراک اوباما بود که آقای روحانی را مدام به آن وسوسه می کردند.