ده روز مذاکره تمام عیار در هفتمین دور گفتگوهای ایران و 5+1 در حالی در نیویورک بی هیچ فرجام و نتیجه ای به پایان رسید که تا پیش از آن، بسیاری از ساده اندیشان و آنانکه از پیمودن راه ملت خسته و پشیمان شده اند، با آب و تاب، این دور از مذاکرات را فصل نوین و مقطعی تاریخی و سرنوشت ساز از دیپلماسی و سیاست خارجی معرفی می کردند و برای بهاری که قرار بود در ابتدای پائیز فرا برسد، غزل خوانی و نغمه سرایی می کردند! و تا آنجا پیش رفتند که از احتمال متوهمانه و توهین آمیز حضور مستقیم رئیس جمهور محترم در مذاکرات خبر دادند! اما وقتی به دلیل بن بست پدید آمده در مذاکرات نه تنها با حضور رئیس جمهور، بلکه نشست در سطح وزیران خارجه هم برگزار نشد، با پررویی چشم خود را به این موضوع بستند و به روی خودشان نیاوردند که تمامی حرف های دیروزشان غلط از آب درآمد و آمال و آرزوهایشان به باد رفت!