صبح زنگ زدم هواشناسی که از هوای خوب این مدت تشکر کنم که گفت عالمی جان، امسال واقعا هوا خوب بوده، می خواهی به چی گیر بدهی؟ اصلابرای چی می خواهی گیر بدهی؟ گفتم درست که هوا خوب بوده، ولی به جان خودم اگر من بگویم هوا خوب است، خوانندگان روزنامه فکر می کنند خبری شده و هوا پس است. برای همین من مجبورم به هوا گیر بدهم و تیتر بزنم هواگیری که به هوای هوا، توی ستون فیل هوا کنم.

گیر هوا یا هواگیری؟ توی خارج اگر ای تی بیاید وسط خیابان، مردم اینقدر تعجب نمی کنند که توی تهران روزهایی که هوا پاک می شود، ملت جا می خورند. البته اگر توی تهران ای تی یا آدم فضایی ها از بشقاب پرنده پیاده شوند برای کسی عجیب نیست، اما قضیه هوا؛ همه اصرار دارند بگویند کار خودشان است. از سازمان محیط زیست و شهرداری و وزارت نفت بگیر تا ممدآقا بقال سر کوچه. ولی واقعیت این است که هیچ مدیریتی در حل مشکل آلودگی هوای تهران دخیل نیست جز تعطیلات و بین التعطیلین. یعنی چی؟ یعنی وقتی تعطیلات زیاد می شود ملت می روند شمال و هوای تهران تمیز هلو، اما شمال چی می شود. پس چی شد؟ اینکه نشد درمان. آن هم نشد مدیریت و حل مشکل هوا، به این عملیات می گویند هواگیری. اما هواگیری بد هم نیست. وقتی تهران هواگیری و تعطیلات طولانی می شود خیلی از دانشمندان می روند سفر و در نتیجه خیلی از برنامه های تلویزیون خالی می ماند و جاش گل نشان می دهند. وقتی این اتفاق بیفتد علاوه بر اینکه هوای تهران خوب می شود در نتیجه حال مردم هم خوب می شود و یک هوای خوب می خورند. شاید بگویید این حرف ها بوی قورمه سبزی می دهد و ممکن است سبزی قورمه ما را تفت بدهند. والااینطور نیست، چون ما یک آمبولانس چی ساده هستیم که کله مان باد دارد و هنوز هواگیری نشده و به کسی هم که باد دارد حرجی نیست.