«قانون گریزی» اگرچه هنوز به عنوان یک فرهنگ غالب در جامعه شناخته نمی شود اما ظاهرا آنچنان که باید نیز مورد نکوهش قرار نگرفته و حتی قانون گریزان گاهی به عنوان افراد زیرک جامعه مورد ستایش قرار می گیرند! البته در آسیب شناسی این پدیده نباید عجله کرد، چرا که مساله یی تک عاملی نیست و از تمام جوانب نیازمند ریشه یابی است. در مقابل، «حاکمیت قانون» نیز آنچنان که باید ظاهرا مورد ستایش نیست و گاهی حتی خود مجریان قانون، با فعل ها و ترک فعل هایشان از ارزش آن می کاهند. چرایی این مسائل بماند تا بعد از تامل در عوامل بسیاری که در بروز و ظهور این پدیده ها نقش آفرین است. لیکن آنچه در این هنگامه حائز اهمیت است، قصور