این جمله که «نیمی از عمر در آرزوی نیم دیگر و نیمی از آن هم در حسرت نیم نخست سپری می شود» از زبان کسانی که در یک سوم آخر عمر خویش هستند زیاد شنیده می شود: جمله یی که آدمی را بسیار متاثر و متاسف می سازد. چرا باید یک عمر فقط با «آرزو و حسرت» بگذرد؟

اگر تمام عمر را به سه بخش تقسیم کنیم، یک سوم نخست عمر به یادگیری و کسب دانش و مهارت سپری می شود و سپس در یک سوم بعد یا همان ثلث دوم عمر، به پشتوانه دانش و مهارتی که حاصل شده است افراد به ارایه خدمات می پردازند تا هم خود و هم دیگران را بهره مند سازند. یک سوم آخر که آغاز دوران بازنشستگی است متاثر از دو دوره پیش به گونه های متفاوتی سپری می شود.