از ماموریتی در کردستان باز می گشتیم. منطقه مشکوک بود. صدای هلی کوپترها به دل ضدانقلاب هراس انداخته بود. شیرودی با هلی کوپترش جلو بود و من پشت سرش. یکباره از داخل شیارها به سمت ما شلیک شد. شیرودی رفت روی جاده و با شلیک دو راکت، دو خودرو را منفجر کرد. بعد هم سنگرهای کنار جاده را به رگبار بست. در همین موقع چند نفر با ظاهری متفاوت از داخل شیار بیرون آمدند و سوار تنها خودروی باقیمانده شدند. اکبر گفت: «مهماتم تمام شده. تو برو پایین ماشین را بزن! احتمالافرمانده شان باشد.» گفتم: «مهمات من هم تمام شده! هلی کوپتر کمکی در راه است!» ماشین به سرعت به سمت خاک عراق می رفت. اکبرپاسخ داد: «نمی شود صبر کرد! فرار می کند!» و رفت دنبال ماشین. من هم دنبالش رفتم.