شهید محمد کاظم عباسی در سال 1347 در روستای منال از توابع قیر و کارزین متولد شد.

دوران کودکی را در همین روستا سپری کرد و بعد از پایان رسانیدن این دوران به علت وجود خرابی های بعد از زلزله منطقه قیر و کارزین و اسکان دادن مردم در شهرک امام خمینی، همراه با خانواده خود به آنجا مهاجرت کردند و تحصیل خود را در آنجا در مدرسه ابتدایی تا کلاس پنجم ادامه داد. وی با وجود اینکه فقط پنج کلاس سواد داشت دارای فضایل اخلاقی بسیار بود. صفت هایی از جمله خداپرستی، صدقه دادن، انسان دوستی در روح او همیشه زنده بود و چیزی که بیشتر از همه برای او مهم بود صله رحم بود. و به همین دلیل در میان اقوام و دوستان و نزدیکان جایگاه ویژه ای داشت. همه را دوست می داشت و همه او را دوست داشتند و در فراق او می سوختند. شهید در سن 13 سالگی برای اولین بار، رهسپار میدان جنگ شدند و به مدت 3 ماه در جبهه های جنگ حق علیه باطل در منطقه جنوب مبارزه کردند و بعد از این سه ماه به خانه برگشتند. ولی عشق به جبهه چنان پرشور و شوقی در دل او ایجاد کرده بود که در مدت چهار سال 9 بار به جبهه رفتند، که مرتبه هشتم از ناحیه پای راست مجروح گشتند و پس از یک ماه بستری شدن در بیمارستان به خانه برگشتند. مدت کمی در خانه ماندند و این بار برای بار نهم عازم جبهه شدند. اما این بار که می خواست به جبهه برود طوری فتار می کرد که گویی به او الهام شده بود که می خواهد به سوی معشوق ابدی خود بشتابد. به طوری که با خط خود می نوشت شهید محمد کاظم عباسی و این بار پس از 20 روز در تاریخ 24/11/64 در جبهه آبادان به آرزوی خود رسید و طبق وصیت خویش در گلزار شهدای فتح آباد (سبزپوشان) در جوار دیگر شهدا آرام گرفت.