اخباری گری گونه ای از رویکرد کلان سلفی گری است که توان گسست از گذشته به هر قیمت را در خود نمی بیند. این رویکرد نه تنها خود را در گذشته محبوس می کند، بلکه به این وضعیت مباهات کرده و هویت خود را با چنین رویکردی بازتولید می کند.

اخباری گری و اخباری گرایی دو مفهوم به هم پیوسته است که اولی به مثابه یک مکتب و رویکرد و دومی به معنای پیروی و تبعیت از آن مکتب است.

در تاریخ بشر همیشه دو رویکرد «عقل گرا» و «سنت گرا» وجود داشته است که اولی به معنای بسنده نکردن به پارادایم های حاکم و نقدکننده همزمانی معنایی و قائل شدن به نوعی از درزمانی معنایی و دومی توقف در معنای گذشته و مقدس شمردن پارادایم های انتقال یافته از گذشتگان است که نوعی از سنت گرایی ایستا تلقی می شود.