عادت بدی داریم؛ نمی دانم چرا ولی عادت کرده ایم تا عزیزی را از دست می دهیم به یادش می افتیم. من از اینکه رسانه ها در زمان حیات بهرام ریحانی به او توجهی نکردند، ناراحت هستم. درباره هنرمندان دیگر از جمله مجید بهرامی نیز این گونه بود. به نظرم وقتی هنرمندی با بیماری دست و پنجه نرم می کند، درباره اش نوشتن مهم و موثر است. مثلا چند سالی می شود، استاد محمد علی کشاورز بیمار است و نمی تواند کار کند، در این شرایط مهم است که رسانه ها از ایشان گزارش تهیه کنند.

بهرام ریحانی در اثر بیماری سرطان از دنیا رفت. متاسفانه از 10 سال پیش موج این بیماری در کشور ما به راه افتاده است و ضرورت دارد که همه ما به دنبال دلیل این بحران بگردیم. مواردی وجود دارد که در پیدایش این بیماری اثرگذار است و باید جدی گرفته شود مثلا چندی پیش درباره روغن پالم در رسانه ها هیاهویی پیش آمد اما بعدش چه اتفاقی افتاد؟ چقدر این موضوع پیگیری شد؟ یا مثلا آلودگی آب تهران و موضوعاتی از این دست. در حال حاضر هموطنان ما در خوزستان با گرد و غبار و ریزگردها مواجه هستند. باید تمام این موضوعات در بحث بیماری سرطان جدی گرفته شود و هیچ یک از آنها را در مرگ عزیزانمان دست کم نگرفت.