اتفاقی که در انتخابات 92 افتاد این بود که مردم با هوشمندی و درایت به گفتمان نوظهوری به نام اعتدال روی خوش نشان دادند. گفتمانی که شعارهایی عقلانی تر و برنامه هایی مطلوب تر مطرح کرد. شعارهایی که ریشه آن را باید در مشکلات ریز و درشت پیش آمده در دولت قبل جست وجو کرد. طبیعی بود که پس از یک دوره تند روی، یک نسیم اعتدال می توانست آرام بخش و نیاز واقعی جامعه باشد. اصلاح طلبان با وجود همه تنگناها، آموخته بودند با بهره گیری از توان نیروهای موثر سیاسی و اجتماعی در سپهر سیاسی کشور تصمیم گرفته و ابتکار عمل را در دست بگیرند. پس از روی کارآمدن دولت تدبیروامید، نوبت به معرفی استانداران رسید تا برنامه های محوری