سیمین دانشور اگر زنده بود، هشتم شهریور امسال، تولد 94 سالگی اش را باید در خانه کوچه سماوات، بن بست ارض جشن می گرفت. حالااما خانه در نبود آخرین صاحبش، پرونده ای پرکشمکش را پشت سر گذاشته و این روزها، درحال بازسازی و مرمت است. اما چه زمانی تاریخ بازگشایی خانه خواهد بود و این بنای معماری دوره پهلوی که در سال 1383 به فهرست بناهای تاریخی تهران پیوسته، چه نامی خواهد داشت؟ یک سال دیگر طول می کشد تا در خانه سیمین دانشور روی علاقه مندان بانوی داستان نویسی ایران باز شود، یعنی شاید سال بعد درست روزی شبیه همین روزها، دوستداران سیمین بتوانند تولد او را در خانه نونوارشده خودش جشن بگیرند. تا آن زمان اما این خانه در اختیار نیروهای شهرداری، کارشناسان میراث فرهنگی و کارگران شرکت پیمانکار «آموت» است که امور را رتق وفتق می کنند. با وجود اینکه چندنفر در داخل این عمارت پهلوی مشغول به کار هستند اما اجازه ورود خبرنگار «شرق» به آن داده نمی شود. اهالی دزاشیب و همسایگان خانه سیمین و جلال هم اطلاع تازه ای ندارند جز همانی که خانه دست شهرداری است و برای بهسازی و مرمت آن، پرونده ای صدصفحه ای تشکیل شده و یک میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته شده است. تلاش شرکت توسعه فضاهای فرهنگی که مالک فعلی این خانه به حساب می آید، بدل کردن آن به یک «خانه- موزه» است اما وصی قانونی سیمین دانشور معتقد است، عنوان «خانه ادبیات سیمین و جلال» می تواند نام برازنده تری باشد. تماس های خبرنگار «شرق» حکایت از آن دارد که مشاوران طرح بازسازی این خانه، چهره هایی هستند که همگی علاوه بر آشنایی نسبی با ادبیات معاصر، اهمیت این بنا را به لحاظ فرهنگی و میراثی به خوبی می دانند وقرار است به زودی همراه با پیمانکار پروژه مرمت این خانه و دخترخوانده سیمین دانشور، جلسه ای برگزار کنند تا با مشورت متقابل، کارها سامان پیدا کند و خانه سیمین و جلال به پایگاه جدیدی برای ادبیات ایران بدل شود.