تحریم در لغت به معنای حرام کردن و ناروا دانستن است و در سیاست و حقوق بین الملل، اصطلاحی نسبتا جدید است که به نظر می رسد از متون فقه اسلامی به ادبیات سیاسی و حقوقی راه یافته و بر مصادیقی فراتر از مسائل شرعی اطلاق شده است.

مطالعه تاریخ معاصر ایران در آستانه انقلاب مشروطیت، بویژه رخدادهای مرتبط با جنبش تحریم کالاهای خارجی، تحول و گسترش معنایی اصطلاح تحریم را به روشنی نشان می دهد. امروزه محققان و مترجمان علوم اجتماعی، بویژه جامعه شناسی و علوم سیاسی و حقوق و روابط بین الملل، برای توصیف صورتی از تعاملات و مناسبات بین گروه های اجتماعی یا ملت ها و دولت ها اصطلاح تحریم را به کار می برند.