موزه و میراث فرهنگی و البته تفکرات پشت سر آن، وارد شده، به فرهنگ و سنت و منطقه ما است: وارد شده ای «که به قصد غارت آمده بود». سال ها غارت کرد و تخریب کرد و شکست و برد و خورد! این تصویری است که ما از موزه های دنیا و تفکری داریم که میراث فرهنگی بخشی از آن است. اما آیا این تصویر واقع نماست؟ این تصور عمق لازم را دارد؟ این تصویر، خود ما را تبدیل به مخرب و غارتگر میراث خودی نکرده است؟ مرزهای پررنگ «خود و دیگری های بسیار» زاییده آن نیست! اگر کار موزه ها غربی و شرقی، تخریب و غارتگری بوده، چه نهادهایی حفاظت و مرمت آثار باستانی را انجام داده اند؟ کدام نهادها با هزینه های هنگفت، پژوهش های میدانی را پشتیبانی