گروه تاریخ و اقتصاد: در اول ژوئن سال 1857 ویلیام واکر (1824 –1860)، موفق به فتح آبشار نیاگارا شد. واکر حقوقدان و ماجراجو بود. او پس از فتح نیاگارا در آنجا اعلام جمهوری کرد و تا یک سال بعد در همین سمت باقی ماند. لشکریان او در ماه مه سال 1857 از سپاه متحد دولت آمریکای مرکزی شکست خوردند و واکر دستگیر شد. او در سال 1860 در هندوراس به دار آویخته شد.

نظریه های گوناگونی پیرامون منشا نام این آبشار وجود دارد. بروس تریگر، باستان شناس کانادایی گفته است که نام «نیاگارا» از نام شاخه ای از بومیان آن منطقه که «نیاگاگارگا» نام داشتند، گرفته شده است. نام این بومیان روی نقشه های فرانسوی مربوط به دهه های آخر سده 17 میلادی آمده است. اما پژوهشگر دیگری به نام جورج ریپی استوارت می گوید نام این آبشار از نام شهر کوچکی ایروکوایی به نام «اونگنیاهرا» به معنی «جایی که زمین به دو نیم می شود» گرفته شده است. نخستین توصیفات به جا مانده از آبشار که شاهدان عینی نوشته اند به بازدید ساموئل دو شامپلن در سال 1604 باز می گردد که در دوران شناسایی کانادا اعضای گروهش از صحنه دیدنی آبشار برای او تعریف کرده بودند. او پس از بازدید، دیده هایش را در خاطرات روزانه اش ثبت می کند. نخستین توصیف علمی از آبشار مربوط به طبیعت شناس فنلاندی-سوئدی است که در آغاز سده 18 میلادی ارائه شده بود.

در سده18 میلادی گردشگری کم کم گسترش یافت تا اینکه در میانه این سده، گردشگری صنعت اصلی این منطقه شد. ژروم، برادر ناپلئون بناپارت به همراه تازه عروسش در سده 19 میلادی به بازدید این منطقه رفت. در 1837 در جریان رویداد کارولین یک کشتی مهمات شورشی ها به نام کارولین سوزانده شد و به بالای آبشار فرستاده شد. در مارس 1848 به دلیل جمع شدن یخ ها، راه آبشار بسته شد و به مدت دو روز هیچ آبی از آن نگذشت؛ درنتیجه توربین های برقی از کار افتاد و کارخانه ها همه دست از کار کشیدند.