فرشتگان خداوند دروازه های عرش را می گشایند. به کلاله ابرها، ستارگان به آبی آسمان و ذرات منور خورشید، عرش را آذین می بندند. تمامی پیامبران خداوند، قبای بهشتین بر دوش، آبگینه های لبریز گلاب در دست از راه می رسند و بر مخده های زربفت و پرنیان سای عرش تکیه می زنند. ملایکی که از پنهانی ترین برکه های بهشت خداوند آمده اند، تاجی از نیلوفران نورسیده با خود آورده اند و ایستاده اند در انتظار رسول آخرین که از جاده های پرنیانی بهشت خواهد آمد. فرشتگان خداوند آبی آسمان در نگاه به سمت ستاره باران عرش می نگرند. رسول آخرین، هلال نورانی ماه در دست، پیش می آید. نزدیک می شود. فرشتگان ستاره می چینند و می افشانند.