در حوزه فلسفه اگر فیلسوف آلمانی از جهان بی نیاز است، به باورم جهان از اندیشمند آلمانی بی نیاز نیست. فلسفه و علم خواهی آلمانی باشند یا نباشند هر دو به دنبال حقیقت اند: بااین حال فلسفه همانند علم ابزار آزمایشگاهی و لابراتوار فلسفی ندارد که در آنجا با آزمایش و خطا بتواند عیار حقیقت و درستی آنچه اندیشیده است را بسنجد. آیا به این علت نیست که فلسفه به سوی علم کمانه می کند؟ با وجودی که امروز در غرب فلسفه (به ویژه در حوزه آکادمیک) همچنان در مدار علم می چرخد اما به نظر می رسد از هایدگر تا هنوز در آلمان فلسفه در مدار حکمت «Einsicht» در گردش است. می گویند فیلسوف اوست که مفهومی جدید بر خرمن فلسفه بیفزاید