در یک سال گذشته، سخنان رئیس سازمان امور اراضی کشور درباره آنچه از اراضی کشاورزی از دست داده ایم و آنچه در حال تخریب است، به اخبار صفحه حوادث رسانه ها شباهت دارد. اینکه یک مقام مسئول برای فاجعه ای که بیش از همه شاهد آن است تا این حد از مرزهای تشکیلاتی برون جسته است و با این حجم اطلاع رسانی به طور غیرمستقیم از افکار عمومی درخواست یاری می کند، تحسین‎برانگیز است. ابعاد این خبرها به گونه ای است که اولانشان می دهد اختیارات و توانایی سازمان امور اراضی کشور هرگز توان رویارویی با گستره و منابع متعدد تخریب را ندارد: «در 10 سال گذشته 177 مورد زمین خواری شناسایی و به مراجع قضائی ارسال شده است که تمام آنها