با عرض معذرت از اهل موسیقی، باید عرض کنم که قدیم ها می گفتند دنبال چندتا کار نرو که خاکسترنشین گرمابه ها می شوی! کار اول عاشقی بود که خوشبختانه دیگر این روزها کسی دنبال اش نمی رود و پسر دنبال ازدواج با دختری است که پدرش راکفلر باشد و دختر هم به کمتر از بیل گیتس رضایت نمی دهد! کار دوم «شاعری» بود که می گفتند: «زن شاعر نشو، شاعر گدایه!» [ایضا با عرض معذرت از شاعران!] که بدبختانه، این یکی خیلی زیاد شده و هر کسی را می بینی در سوپر سر این کوچه یا فیس بوک سر آن کوچه، شاعر شده [البته شاعری در این روزها، اگر در تلویزیون آشنا داشته باشی و برای سریال ها ترانه بگویی، چندان خانه خراب کن نیست!] اما سوم! سوم اش مربوط به اهل موسیقی بود که آن موقع می گفتند: «اهل طرب» و واقعیت اش، من نمی دانستم علت اش چیست تا این گزارش اخیر ایسنا را خواندم درباره قیمت ساز در بازار ایران، که تیترش این بود: «برابری قیمت برخی آلات موسیقی با یک واحد آپارتمان!» خداوکیلی بدهید این گزارش را بچه هاتان بخوانند بلکه متنبه شوند و قید موسیقی و آموزش موسیقی و نام آوری در موسیقی را بزنند! یادم هست آن موقع که تازه شروع کرده بودم کار شعر را، پدرم برای اینکه عاقبت بخیر شوم مرا برد پهلوی یک بازاری معتبر که بر و بیایی داشت. آن خدابیامرز هم یک حکایت برایم تعریف کرد که اهل ساز بوده در نوجوانی و پدرش، یک نوازنده تار را نشان اش داده که از پنجه هایش به جای موسیقی، جادو می ریخته و آن وقت پدرش نصیحت اش کرده: «این استاد با این هنرش، الان بخواد خربزه بخره، نمی تونه اما من می تونم! برو دنبال کسب، هنر عاقبت نداره!» من که گوش ندادم به این نصیحت و نتیجه اش را دیدم! اما برای آمرزش گناهانم، یک قلم از قیمت های ساز را اینجا نقل می کنم و خلاص!» پیانو آکوستیک که نوع استاندارد پیانو است شامل دو نوع دیواری و رویال می شود؛ پیانو آکوستیک دیواری از 14 میلیون تا 50 میلیون تومان در بازار به فروش می رسد. پیانو آکوستیک رویال نیز از حدود 40 میلیون تا 200 میلیون تومان در بازار یافت می شود.»