نمایشگاه تابستانی «صد اثر، صد هنرمند» امسال بیست وچهارمین سال خود را شروع کرد و شگفتی آفرید.

من فقط آماری ارائه می دهم و شما خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل:

این نمایشگاه از دوم مرداد شروع شد و تا دوم شهریور ادامه پیدا کرد. در شروع کار 167 اثر هنری از 187 هنرمند تحویل گرفته شد (از برخی از هنرمندان بیش از یک اثر گرفته شد)، و درنهایت، به تناوب روی هم رفته 340 اثر در این یک ماه در گالری ارائه شد. یعنی هر کاری که فروش می رفت بلافاصله بسته بندی و به خریدار تحویل می شد و کار دیگری را جایگزین می کردیم.

در آخر کار 111 اثر نقاشی و مجسمه به فروش رفته بود. حدودا روزی سه تا چهار اثر.

یعنی حداقل فروش یک نمایشگاه یک هفته ای در یک روز.

60 درصد تماشاچیان برای اولین بار بود که به گالری ما می آمدند و حدود 30 درصد آنها برای اولین بار اثر هنری خریدند! و این برای ما مایه مباهات شد. با امکانات تسهیلی ای که مهیا کرده بودیم توانستیم زمینه ای مناسب برای آسان ترخریدن اثر هنری فراهم کنیم.

اتفاق خوشایندی که افتاد این بود که فروش بالای ما در گرو فروش آثار هنرمندان گران قیمت مثل سپهری و... نبود. درواقع به نوعی ساختار شکنی شد.

از همان سال 67 که گالری گلستان شروع به کار کرد یکی از مهم ترین هدف هایش فرستادن اثر هنری به خانه اشخاص در طبقه متوسط اجتماع بود. یعنی مهم ترین، پرجمعیت ترین و شریف ترین طبقه اجتماعی و بالاخره امسال به هدفمان رسیدیم.

ارزان ترین اثر ارائه شده صد هزار تومان و گران ترینش 250 میلیون تومان بود.

در نهایت 111 اثر به قیمت 840 میلیون تومان به فروش رسید. پرفروش ترین هنرمند شمس الدین غازی بود و بعد از او مصطفی دره باغی، مرتضی دره باغی، آرمان یعقوب پور، کیوان بیرانوند، علی ترقی جاه و فریبا بهمنی.

اینجا باید یک نتیجه گیری مختصر کنم که اگر منصف باشیم، اگر حرص مال نزنیم، اگر نسبت به هنر متعهد و مسئول و با هدف باشیم و اگر خریدار را دست کم نگیریم و به حضور و خواستش احترام بگذاریم و اعتمادش را جلب کنیم، آن وقت همین می شود که شد.

اگر عمری باقی باشد باید بگویم به امید نمایشگاه «صد اثر، صد هنرمند» سال آینده، و با تشکر از تمام کسانی که به ما اعتماد کردند.