کیستی تو حسن جان؟ کجای این دنیای خاکی می توان سایه تو را پیدا کرد. تویی که برای جای مزارت هم گمنامی را برگزیدی؟ سال 1377 مثل همین روزها بود که باقیمانده پیکرت برگشت.

قشنگ شده بودی. کهربایی شده بودی. تولدت نزدیک بود. آمده بودی اهواز که بروی شط علی. جشن تولدت نزدیک بود در جزیره مجنون و در سایه سار عطر و نسیم دجله و فرات. محمد ابراهیمی نتوانست مانع تولدت بشود. هر بهانه ای را که به اندیشه اش می رسید برایت رو کرد و حریفت نشد. چقدر دلش می خواست جلوی تولدت را بگیرد اما نتوانست، چقدر دلش می خواست تو را به آغوش بکشد وقتی دید شلوغ شده ای... می دانست شلوغ شدن یک آدم ساکت یعنی آماده شدنش برای شهادت.