«پدرم متولد و بزرگ شده اسکو بود. از نخستین مواجهه اش با وسیله ای به نام عینک این طور نقل می کرد که وقتی دوره دبستان را می گذرانده، روزی پسر حاکم آذربایجان، ابوتراب مکرمی، که جوانی شیک پوش و بلند بالابوده سوار بر اسب و عینکی بر چشم برای بازدید به دبستان می آید. این برخورد، خاطره خوشی را از عینک در ذهن پدرم حک می کند و علاقه ای را در وجود او برای کشف این پدیده شعله ور می سازد. از آنجا که زنده یاد پدرم به حرفه پارچه بافی اشتغال داشت، در سنین جوانی برای کار در کارخانه نساجی قائمشهر به این شهر مهاجرت می کند و علاوه بر اشتغال در این حرفه، یک مغازه خرازی هم باز می کند. آن هایی که خرازی های قدیمی را