به محض آنکه نام «عباس یمینی شریف» به میان آید اغلب ما فعالان عرصه ادبیات ناخودآگاه متوجه جایگاه رفیع و ستودنی وی در حوزه کودک و نوجوان می شویم. حتی با نگاهی گذرا به اشعار و داستان های زنده یاد یمینی شریف می توان پی به جایگاهی برد که به واسطه خدمات و آثار ارزشمند وی همچنان برایش باقی مانده است. اشعار ارزنده ای از وی به جای مانده که اگر به بررسی آنها بپردازیم متوجه این نکته خواهیم شد که یمینی شریف بیش از شکل و صورت شعر به محتوای آن اهمیت داده است. او در اشعارش بیش از شکل و جنبه صوری به مسائل تعلیمی و تربیتی توجه داشت.از همین رو شاید بتوان گفت که او از شعر به عنوان ابزاری در جهت بیان مسائل و آموزه های اخلاقی بهره گرفته است. بی شک شاعرانی که بعد از او در عرصه کودک و نوجوان قدم به عرصه گذاشتند از نظر استانداردهای هنری و فنی قوت بیشتری داشتند اما شعر وی به سبب برخورداری از همان ویژگی نامبرده و از سوی خدماتی که در عرصه ادبیات کودک و نوجوان ارائه کرد همچنان در جایگاه والایی باقی ماند. نام یمینی شریف هنوز هم بعد از گذشت 26 سال از درگذشت وی برای مردم آشناست چراکه شعرهای او را از سال ها قبل در کتاب های دوران مدرسه خوانده اند. امثال او و جبار باغچه بان به علت پیشگامی و نقش آغازگری که در عرصه کودک و نوجوان داشتند حق بزرگی بر گردن ادبیات دارند. از همین رو هر چقدر که از آنان یاد شود باز هم کم است.