اگرچه هجوم و غلبه واقعیت بیرونی به متن ادبی و خواندن اثر ادبی در پرتو نظریه های فلسفی و اجتماعی و روانشناختی و انواع و اقسام نظریه های به اصطلاح «غیر ادبی»، یکی از بزرگ ترین دل شوره های ولادیمیر ولادیمیرویچ ناباکوف، هم به عنوان منتقد و هم به عنوان نویسنده، بود و او سخت حساس بود به اینکه خواننده ای متن ادبی را بر اساس زندگی شخصی خالق متن، تجربه های واقعی او و عوامل اجتماعی و اقتصادی و روانی شکل دهنده به شخصیت او تحلیل کند، اما آن قدر هم زیرک و باهوش بوده است که آن جا که گفته: «باید همیشه به خاطر داشت که اثر هنری همواره خلق جهانی تازه است، پس اولین کاری که باید کرد این است که این جهان تازه را