مناطق ساحلی و دریایی با وجود تنوع زیستی قابل ملاحظه و کم نظیر خود از نظر حفاظت دچار غفلتی طولانی و جبران ناپذیر شده و با اینکه زیستگاه های ساحلی دریایی بسیار شکننده و آسیب پذیر هستند سهم بسیار اندک از شبکه مناطق حفاظت شده جهانی را به خود اختصاص می دهند.

در این میان اکوسیستم های مرجانی از اهمیت و حساسیت زیست محیطی بالاتری برخوردارند و درنتیجه آسیب پذیری و شکنندگی بیشتری داشته ونیازمند مدیریت جامع تری هستند. آمار ها نشان می دهد در فاصله سال های 2000 – 1992 بر اثر نوسانات دمای آب، عمق، شوری، شفافیت، املاح آب و جریان های دریایی 10 درصد از مرجان های کره زمین از بین رفته اند.