«حاج خانم! من یه معذرت خواهی به شما بدهکارم. کسی که قراره چند دقیقه دیگه تشریف بیارند منزل شما، آقای خامنه ای هستند...» جمله تمام نشده که اشک مادر جاری می شود. برادرها اما هنوز فرصت می خواهند که باور کنند: فرصتی در حد چند ثانیه. بغض آلفرد و آلبرت هم با نخستین کلماتی که از دهان شان خارج می شود، می شکند... تعجب شان تعجبی ندارد: تعجب شان به اندازه تعجب خود ما است، وقتی وارد شدیم و دیدیم روی دیوار منزل یک مسیحی، فقط دو قاب عکس هست، یکی قاب عکس شهید روبرت لازار و دیگری قاب عکس امام و رهبری: دو قاب عکس رنگ و رورفته قدیمی. ساعت 6:30 شب است و فقط مادر و دو برادر شهید در منزل هستند. عروس ها و نوه ها