تکلیف طبقه کارگر به صورت علمی مشخص شد و کارگران متوجه شدند از این به بعد رسما باید با بیست ودو و نیم درصدشان زندگی کنند. چطور؟ چون «دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارگران کشور، هزینه ماهانه خانوارهای کارگری را سه میلیون و200 هزارتومان اعلام کرد». حقوق پایه هم که 712هزارو 425 تومان است. پس هر کارگری باید تقریبا یک چهارم خانواده اش را بچرخاند. باقیش هم خودبه خود یا می چرخد یا از حرکت بازمی ماند. تنها جای خوشحالی اینجاست که کارگر دست به کار ما که دستش به جایی بند نیست و تا الان متوجه نمی شد چطوری ماهی 712هزارتومان می گیرد اما در طول ماه سه میلیون تومان هزینه دارد، از این به بعد به صورت علمی تکلیفش روشن است و دیگر ذهنش درگیر نیست. البته تلاش دولت برای مهار بیماری اقتصادی کشور جای تقدیر و تشکر دارد و خوشبختانه حال اقتصادی کشور خیلی خوب گزارش می شود. فقط یک جای کوچولوش زخم عمیق برداشته بود و یک غده چرکین مانده بود روی دستمان که مجبور بودیم از جا قلوه کنش کنیم منتها چون این زخم عمیق زحمت رتق وفتق بدن را می کشد نتوانستیم کلابیندازیمش دور و فعلادر قالب پرسنلی کارگری اجازه دادیم فشار جامعه و اقتصاد و سیاست را تحمل کند تا ببینیم خودش کی از پا درمی آید. از طرفی دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارگری گفته «هزینه ماهانه خانوارهای کارگری در سال گذشته بیش از یک میلیون و 600 هزارتومان بوده که امسال به سه میلیون و 200 هزارتومان رسیده است».به همین مناسبت ما از یک کارگر پرسیدیم گفتیم با حقوق 600، 700 تومانی و هزینه یک میلیون و دویستی، پارسال چی کار می کردی؟ گفت نصفه زندگی می کردیم. گفتیم الان با همان حقوق و هزینه سه میلیونی چی کار می کنید؟ گفتند به صورت چارک زندگی می کنیم. گاهی زندگی چارکی تنها چاره زندگی است. در هنر معماری اصیل ایرانی که ریشه در همه جای فرهنگ ما دارد، چارک به نصف نیمه گفته می شود. نیمه هم به دو آجری می گفتند که با ضربه تیشه بنا از وسط دو نیم شده باشد. همان دو نیم را اگر اوسا بنا یک ضربه تیشه دیگر بزند، می شود چارک. یعنی یک چهارم آجر. حالاتوی معماری شکوهمند باستانی ایرانی با چارک چی کار می کنند؟ هرجا سوراخ سنبه باشد یک چارک می گذارند و روش را گچ می گیرند.