یکی از ویژگی های جهان معاصر مواجهه با انواعی از تهدید ها و مخاطرات است.جامعه و شهر مدرن مخاطره آمیز باید الزامات و امکانات روبرو شدن و مدیریت این پدیده را داشته باشد.این مخاطرات می توانند طبیعی همچون زلزله، قحطی، سونامی و طوفان... باشد یا انسان ساخت چون تروریسم و خشونت های سازمان یافته و...باشد. این مسئله بقدری مهم است که متفکرانی چون الریش بک جوامع جدید را جامعه مخاطره آمیز خوانده اند. مسئله تاب آوری که در سال های اخیر مطرح شده است اشاره به این دارد که یک شهر در برابر حوادث و بلایای طبیعی و غیر آن چقدر تاب آور می باشد. در خصوص تاب آوری ابتدا عمده تاکیدها و تمرکز ها بر ابعاد کالبدی و فیزیکی شهر ها بود اینکه سازه و ساختمان و تاسیسات و خدمات شهری پس از وقوع حوادث و سوانح چگونه و چقدر امکان بازسازی و برگرداندن به شرایط عادی و قبل از تخریب دارند و فرایند آن چقدر است؟