برای فهم پدیده ها و رخدادهای بزرگ تاریخی، گاهی توجه به کارکردهای آنها بسنده می کند و کافی است که بدانیم این پدیده ها چه کارکردهایی داشته و چه تبعاتی را با خود به همراه دارند. انقلاب اسلامی ایران هم یکی از همان پدیده هایی است که با این معیار قابل بررسی است.

واقعیت این است که انقلاب اسلامی ایران واکنشی بود به هویت سلطه یا هویت غالبی که در جهان معاصر در جریان بود. منظور از «هویت سلطه» هویتی است که توسط دستگاه های تبلیغاتی، هویتی همسان را در دنیای معاصر ارائه می کرد؛ هویتی بر پایه وابستگی و نفی ارزش های بومی و محلی که قرار بود در ذیل آن، همه انسان ها در جهان، شهروندان یک جهان با سنت ها و آیین های یکسان پنداشته شوند.