دست و دلش به کار نمی رود. دل و دماغ ندارد. «ناسلامتی شب عیده! پاشو دستی به سر و گوش این خونه بکش!» حرف مادر در گوشش زنگ می زند. حواسش به سوت کتری می رود. آب جوش را در لیوان دسته دار می ریزد. یک چای کیسه ای می اندازد توی لیوان و چشم می دوزد به بخار ملایم و لغزان.

لک چای کنار اجاق گاز توی ذوقش می زند. انگشتش را روی لکه می گذارد و با فشار ملایم به اطراف می کشد. لکه کمرنگ می شود ولی اثرش هنوز هست. بی خیالش می شود. لیوان را برمی دارد و برمی گردد توی هال. هال و پذیرایی خانه 50 متری با آن مبل های بزرگ چرمی که بزرگتر از کل خانه به نظر می رسد. مبل های غول.