تا همین چند سال پیش اگر می گفتید که از تلویزیون ایران «طلب دارید»، این باعث کدورت می شد یا حتی پیگیری حقوقی؛ چون در زبان فارسی، «طلب داشتن» غیر از معنایی که منحصر می شود به روابط اقتصادی، معنای دیگری هم دارد که دلالت می کند به مفاهیمی غیر اقتصادی! مثلا قدیم ها اگر فیلمی را در سینما بد پخش می کردند و تماشاگران شلوغ می کردند، آپاراتچی از همان بالاداد می زد: «مگه طلب دارین؟!» که معمولا این رفتاری متداول در سینماهای لاله زار بود که خیلی ها از خیلی های دیگر طلب داشتند! اما حالاکه لاله زار تبدیل به بخش تجاری لوازم برقی شده، اگر کسی با چرخ دستی پر، یک دفعه بپیچد جلوی شما و شما بگویید: «مگه طلب داری؟!» حتما عین لامپ های پرمصرف روشن تان می کند که: «بله! طلب دارم!» که این، بر هر دو معنا دلالت می کند یعنی هم مالی ست هم غیر مالی! حالاقصه تلویزیون هم همین شده، با این تفاوت که دیگر توسط مدیران این رسانه هم به «طلب داشتن» اشاره صریح می شود. همان طوری که اطلاع دارید امسال عید، کلاه قرمزی، بی کلاه قرمزی! دلیلش را مدیر گروه کودک و نوجوان شبکه دو این طور توضیح داده: «امسال هیچ طرحی از طرف عوامل برنامه ساز «کلاه قرمزی» به شبکه 2 ارائه نشد. از طرفی این دوستان حاضر نبودند با اسپانسر کار کنند و سازمان صدا و سیما هم درگیر مشکلات مالی است و ما هم با توجه به این مسائل پیگیر دوستان نشدیم. طلب این گروه خیلی زیاد نیست و در شرایط فعلی سازمان صدا و سیما تهیه کنندگان و برنامه سازان بسیاری هستند که از سازمان طلب دارند. بعضی از برنامه ها که پخش آنها حدود دو سال پیش پایان یافته است هنوز نتوانسته اند بودجه خود را دریافت کنند.»