کتاب «دوازده نظریه درباره طبیعت بشر» اثر مشترک لزلی استیونسن، دیوید ل. هابرمن و پیتر متیوز رایت با ترجمه میثم امینی منتشر شد.

در بخش هایی از مقدمه کتاب آمده است: این کتاب برای کسی نوشته شده است که به دنبال «فلسفه زندگی» است؛ یعنی درکی از طبیعت بشر که راهنمایی مان کند چگونه باید زندگی کنیم.

چنین تجویزی اغلب مبتنی است بر نوعی «تشخیص» درباره اینکه ایراد از کجاست، و آن هم به نوبه خود مبتنی است بر برخی «آرمان ها» درباره اینکه زندگی چه گونه باید باشد یا انسان ها چطور باید باشند. تمرکز این کتاب در درجه نخست روی دوازده نظام فکری منتخب (مکتب کنفوسیوس، آیین هندو، مکتب بودایی، افلاطون، ارسطو، یهودیت و مسیحیت، اسلام، کانت، مارکس، فروید، سارتر، نظریات داروینی) است که به برخی پرسش های وجودی مربوط به حیات که انگیزه اولیه بسیاری افراد برای فلسفه خواندن است، پاسخ هایی ارائه می کنند جایگاه ما در جهان کجاست؟ چرا ما اینجاییم؟ این پرسش های مبهم هم دلالت علی دارند، یعنی اینکه «چه چیزی ما را به وجود آورده است؟» و هم معنای غایی؛ یعنی اینکه «ما برای چه کاری اینجاییم؟» (چه کار باید بکنیم، یا چه هدفی باید داشته باشیم؟ از چه چیزی باید بپرهیزیم؟) بدیهی است که بسیار چیزها بستگی دارد به اینکه چه نظریه ای را درباره طبیعت بشر بپذیریم و اینکه چه نوع تحولات اجتماعی دلخواه ماست، همه و همه بستگی دارد به انتخاب نظریه.

«دوازده نظریه درباره طبیعت بشر»، که نخستین بار در اوایل دهه 1970 منتشر شد، از کتاب های پرفروش ماه اخیر بوده که از سوی نشر نو، در 560 صفحه و به قیمت 45 هزار تومان، نشر یافته است.