تکراری ترین سخنی که مردم از زبان سیاستمداران شنیده اند و می شنوند، «ضرورت مبارزه با فساد» است. سخن دیروز و امروز هم نیست. رجوع به متون ادبیات کلاسیک ایران در گذشته های دور، حال و روز مردم را در برابر محتسبان و دیوانیان و سیاست کردن این محتسبان و دیوانیان توسط امیران نشان می دهد. سراسر تاریخ معاصر ایران نیز سرشار از سخنرانی ها و خطابه ها و نوشته ها در مذمت فساد و همچنین قوانین و بخشنامه هایی برای کیفر مفسدان است؛ اما هیچ یک از این اقوال و اعمال، فساد را چاره نکرده اند یا اگر تاثیری گذاشته اند چندان نبوده است که به اقناع افکار عمومی و افزایش اعتماد شهروندان بینجامد.