اول: آب گران بها ترین منبع طبیعی ماست که بدون آن، حیات از چرخه خواهد ایستاد. آن گونه که جمعیت در حال رشد است، منابع آبی که به آن نیاز داریم رشد پیدا نمی کند. کمبود ریزش های بارانی در ایران، پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی، ضعف مدیریتی و... ایران را در زمره کشور های خشک و نیمه خشک قرار داده است. کمبود آب در ایران حادثه ای غیرمترقبه و مختص به دوره ما نیست که با گذشت زمان رفع شود بلکه یکی از مهم ترین مسائل کشور است که در بخش وسیعی از این سرزمین مشهود است. شواهد نشان می دهد که در این سال ها اراده ای جدی، برای برنامه ریزی جهت مقابله با خشک سالی یا پیش بینی آن وجود نداشته است. همواره، به جای برخورد پیشگیرانه و مدیریت خشک سالی، اقدام به واکنش های مقطعی کرده ایم. باید بپذیریم بحران آب جدی است و حیات و موجودیت کشور به آن بستگی دارد.