مدتی قبل به دیدن یکی از فعالان تشکل های صنفی و سیاسی فرهنگیان رفتم که دوران محکومیت خودش را در زندان اوین می گذراند و برای چند روز به مرخصی آمده بود. وی که از سوابق انقلابی و اسلامی بسیار خوبی برخوردار است و دلش برای نظام و مردم و کشور، قطعا از بسیاری از مدیران کنونی بیشتر می سوزد، به نکته ای اشاره کرد که به گمانم قابل تامل است.

به نظر او نظام ما در حالی به خاطر موضوعاتی مثل حقوق بشر و وضعیت زندانیان سیاسی و امنیتی، تحت فشار است که شاید تعداد همه آنها در زندان های سراسر کشور به 300 نفر هم نمی رسد. در این میان تعداد زندانیانی که عرفا به آنها «زندانی سیاسی» اطلاق می شود، قطعا کمتر از 50 نفر است اما نوع تبلیغات دیگران و نحوه واکنش و برخورد برخی مسوولان، کار را به جایی رسانده که گویی در کشور ما تعداد بیشتری به خاطر فعالیت های سیاسی یا امنیتی در زندان به سر می برند.