مرکز مدیریت امداد و هماهنگی عملیات رخدادهای رایانه ای به بررسی چرایی اهمیت اطلاعات کاربران در شبکه های اجتماعی پرداخته و در گزارش خود نسبت به درآمدزایی شبکه های اجتماعی مشهور دنیا از اطلاعات کاربران، هشدار می دهد. براساس گزارش این مرکز، شبکه اجتماعی فیس بوک (Facebook) با 1،2 میلیارد کاربر، شبکه گوگل پلاس (Google+) با 540 میلیون کاربر، شبکه لینکدین (Linkedin) با 400 میلیون کاربر و شبکه توییتر (Twitter) با بیش از 300 میلیون کاربر، شلوغ ترین شبکه های اجتماعی موجود در دنیا هستند. حال با وجود این حجم کاربر، این سوال به وجود می آید که درآمد شبکه های اجتماعی از کجاست؟ گزارش k-10 شرکت فیس بوک که گزارش جامع سالانه ای است، به مباحث مختلفی مانند کارایی مالی، ساختار سازمانی و درآمد به ازای هر سهم می پردازد، این گزارش از درآمد حدود 5.3 دلاری این شرکت به ازای هر کاربر این شبکه اجتماعی خبر داده است.

این میزان درآمد در حالی است که این شبکه تقریبا به ازای هیچ کدام از سرویس های مختلفی که در اختیار کاربران قرار می دهد، پولی درخواست نمی کند. شبکه های اجتماعی درواقع با داده های کاربران و کاوش آنها (Mining) درآمد دارند؛ داده هایی مانند اطلاعات شخصی کاربران، روابط میان دوستان، موضوعات مورد علاقه، تعداد و محتوای نوشته ها، زمان حضور افراد در شبکه اجتماعی و... که با کاوش آنها می توان دانش سطح بالااز کاربران شبکه های اجتماعی کسب کرده و الگوهای رفتاری کاربران را استخراج کرد. این دانش دقیقا همان چیزی است که مبنای قراردادهای کسب وکار به کسب وکار (B2B) شبکه های اجتماعی مشهور قرار می گیرد. اکثر این قراردادها با محوریت بازاریابی (Marketing) و تبلیغات (Advertisement) صورت می گیرد. رویکرد کلی در این حالات یافتن فرد یا افرادی است که دارای قابلیت خاصی هستند، رفتار و علایق خاصی دارند. با استفاده از تحلیل داده های شبکه های اجتماعی، امکان سنجش علاقه مندی نسبت به محصولات و شرکت های تجاری مختلف وجود دارد. افرادی که دسترسی به این اطلاعات دارند، می توانند با سوء استفاده از این دانش به بررسی رشد محبوبیت این شرکت ها پرداخته و روی شرکت ها و محصولات سودآورتر سرمایه گذاری کنند.