دو بازی ایران با شش ست برده و دو ست باخته چهره متفاوتی از این تیم در بازی های والیبال انتخابی المپیک به نمایش گذاشت. ملی پوشان والیبال بازی ها را با بردن استرالیا عالی آغاز کردند که در این پیروزی نشانه های زیادی از کار تیمی و حس جنگندگی توام با نظم و انضباط وجود داشت.

بازی دوم برابر کانادا روی دیگر سکه بود زیرا به یکباره سیمای هماهنگ و یکدستی را که تیم در دیدار با استرالیا به نمایش گذاشته بود از دست داد و با ارائه بازی پرنقص در دو «ست» ما را ناامید کرد. درست در لحظه هایی که تیم بد بازی می کرد لوزانو با تغییراتش درصدد ترمیم بازی ملی پوشان برآمد و این کار را تا جایی ادامه داد که آنها موفق شدند دوباره به بازی بازگردند.

این خاصیت مربیان بزرگی مانند لوزانوست که بازی را تغییر دهند و او این کار را بالاخره در ست سوم انجام داد. چند تعویض خوب با امتیازگیری بازیکنان ما همراه شد و در ادامه برتری به سود تیم ما چرخید.

شاید پیروزی تیم ایران برابر تیم کانادا سخت به دست آمده باشد، اما در بطن خود درس های گرانبهایی برای بازیکنان در روز دوم بازی ها داشت. ما باید شرایط مختلفی را تا رسیدن به بازی پایانی تجربه کنیم. وقتی تیم ملی تحت فشار حریفان قرار می گیرد و با برتری از میدان خارج می شود با اعتماد به نفس بیشتر بازی می کند. نکته ای که در بازی با تیم هایی مانند فرانسه و لهستان برای ملی پوشان مهم است و آنها تاثیر این بازی ها را در آینده بیشتر می بینند. از طرفی تیم ملی مانند بازی با استرالیا باید از شروع بازی طراوت و صلابت داشته باشد زیرا ممکن است حریفان بعدی از غفلت بازی ما سود ببرند و دیگر نتیجه ای مثل بازی با کانادا برایمان تکرار نشود.