تابلو «دو راز» 1966 رنه مگریت که بر جلد «نشانه در آستانه» نوشته امیرعلی نجومیان نشسته، در نخستین نگاه و در خوانشی بینامتنی، «این یک چپق نیست» میشل فوکو را به ذهن متبادر می کند و نیز تابلو 1926 مگریت با نام «خیانت تصاویر» که در واقع تصویری است از یک پیپ و جمله ای در زیر آن که فوکو را وادار به نوشتن می کند:«این یک چپق نیست». انگار همان گونه که نقاش بلژیکی سال ها بعد از تابلو نخست، آن را در بوم نقاشی قاب کرده و با پیپ دیگری خارج از بوم، دوباره کشیده، نشانه در آستانه نیز تابلو دوم را در قاب کتاب گذاشته و نشانه های دیگری بر آن افزوده تا نقاشی سوم یا چهارمی ترسیم شود؛ «نشانه در آستانه» و «جستارهایی در نشانه شناسی» که همچون دود روی پیپ قرار گرفته و نام نویسنده کتاب در زیر آن.