معمولاخشم، ترس و احساسات قوی دیگر مانند قرار گرفتن در لحظه های تعلیق و هیجان باعث می شود ماهیچه های بدنمان ازجمله ماهیچه های دیافراگم، قفسه سینه و شکمی مان که در تنفس نقش دارند، منقبض شوند. گرفتگی ماهیچه های گردن و شانه ها نیز عملکرد شش ها را محدود می کند. از طرفی وقتی ما در وضع تهدیدآمیز و نامعلوم قرار می گیریم، خود به خود نفس را در سینه حبس کرده و کاملاثابت سر جای خود باقی می مانیم. این کار باعث می شود بهتر بشنویم و از آنجا که سرمان تکان نمی خورد، بهتر می بینیم. ثابت ماندن، مکانیسمی غریزی برای گرفتار شکارچی یا دشمن نشدن است. البته همیشه قبل از حبس کردن نفس در سینه، نفس عمیقی می کشیم. این کارباعث می شود عصب واگ، ضربان قلب را افزایش دهد و اکسیژن بیشتری به تمام اندام های بدن فرستاده شود. نگهداشتن نفس در سینه در لحظات اضطراب آور و تعلیق کاملاطبیعی و بی ضرر است، اما تکرار آن سلامت را به خطر می اندازد.