آرشیو دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۳۹۵، شماره ۳۷۸۲
تاریخ و اقتصاد
۳۰
چهره ها

تفنگ فرگوسن

گروه تاریخ و اقتصاد: پاتریک فرگوسن، (Patrick Ferguson 1780 – 1744) افسر اسکاتلندی و طراح و سازنده تفنگی موسوم به تفنگ فرگوسن بود. او در پنجمین روز ازماه ژوئن به دنیا آمده است. او را بیشتر به خاطر نبرد کورنوالیس در سال 1780 می شناسند. نبردی که میان انگلیسی ها و آمریکایی ها در جریان انقلاب آمریکا در کارولینای شمالی به وقوع پیوست. او در سال 1780 در جنگ موسوم به گینگز ماونتین در شمال مستعمرات انگلیس در کارولینا کشته شد. تفنگی که او ساخت تا چند دهه از جمله سلاح های کاربردی در ارتش بریتانیا بود.

جنگ انقلاب آمریکا نتیجه انقلاب سیاسی آمریکا بود که با کشمکش مابین پارلمان بریتانیای کبیر و مستعمره نشینانی که به قانون تمبر اعتراض داشتند، آغاز شد. آمریکایی ها تصویب قانون تمبر را مغایر با قانون اساسی می پنداشتند. پارلمان بر حقش مبنی بر مالیات بستن بر مستعمره نشینان پای می فشرد و آمریکاییان خواستار احقاق حقوقشان به عنوان شهروندان بریتانیایی بودند و پرداخت مالیات را بدون حضور در پارلمان برنمی تابیدند. آمریکایی ها در هر مستعمره دولت سایه تشکیل دادند و کنگره قاره ای را تاسیس کردند. بایکوت چای بریتانیا از جانب آمریکایی ها در سال 1773 به میهمانی چای بوستون منجر شد. لندن در پاسخ به وقوع میهمانی چای، دولت مستقل ماساچوست را برانداخت و آن را تحت سیطره ارتش به فرماندهی ژنرال توماس گیج درآورد. در آوریل 1775 گیج ارتش کمکی را برای خواباندن طغیان ها و یاغی گری ها به خارج از بوستون گسیل کرد. شبه نظامیان محلی که به «مردان کوچک» معروف بودند به رویارویی با ارتش بریتانیا برخاستند و تقریبا لشکر آنها را نابود کردند. نبردهای لگزینگتون و کنکورد آتش جنگ را شعله ور ساختند، احتمال هرگونه مصالحه هنگامی که مستعمره نشینان در 4 ژوئیه 1776 اعلام استقلال کردند و کشور جدید ایالات متحده آمریکا را بنا گذاردند، از بین رفت. فرانسه، اسپانیا و جمهوری هلند هر سه از اوایل 1776 مخفیانه برای انقلابیون آمریکایی تدارکات، مهمات و سلاح فراهم می کردند. پس از موفقیت های ابتدایی بریتانیا، جنگ بدون برتری هیچ یک از طرفین درگیری ادامه می یافت. بریتانیا از برتری نیروی دریایی خود سود برد تا شهرهای ساحلی آمریکا را تسخیر و اشغال کند؛ با این وجود شورشیان بر عمده مناطق بیرون از شهر که 90 درصد جمعیت مستعمره نشینان ساکن آن مناطق بودند تسلط داشتند. استراتژی بریتانیا بر بسیج کردن شبه نظامیان سلطنت گرا تکیه داشت که البته هیچ گاه به طور کامل تحقق نیافت.