من پیرمردی هستم که از آنجا که از ابتدای جوانی به فلسفه تعلق خاطر داشتم و برای فلسفه حرف زده ام، اسمم روی این جایزه گذاشته شده است. من حرف جوانی خودم را اینجا تکرار می کنم. یک کلمه حرف داشتم که حرف تازه ای نیست و آن را از استادانم آموخته ام، البته ممکن است همه این حرف را قبول نداشته باشند، اما من همیشه به این حرف معتقد بودم. این حرف ساده ای است: آدمی با تفکر، آدمی می شود. اما اینکه این تفکر چه لوازم و جلوه ها و آثاری دارد، بحث دیگری است که مجالش اینجا نیست. گفتم همه این سخن را که ما نیاز به فلسفه داریم، قبول ندارند. مردم به درستی می پندارند که فلسفه به هیچ کار نمی آید. فلسفه نان و آب نمی شود.