رابطه سیاست و تجارت از دیرباز مورد توجه اقتصاددانان و متفکران سیاسی بوده و جملگی بر این نکته تاکید داشته اند که اگر این رابطه به درستی تعریف و نظارت نشود، ممکن است به نتایج زیانباری منجر شود. از بدو تولد اقتصاد به عنوان علم، سخن از این بود که دولت تاجر خوبی نیست و مصلحت عمومی ایجاب می کند که حوزه سیاست و تجارت از هم تفکیک شود. باید توجه داشت که این تفکیک دو جنبه دارد؛ یکی ممانعت از ورود مستقیم دولت به فعالیت های اقتصادی یا آنچه بنگاهداری دولتی نامیده می شود و دیگری تاثیرگذاری دولتمردان و صاحب منصبان سیاسی و هدایت فعالیت های اقتصادی در جهت منافع شخصی یا گروهی.