اولین بار که اسم ارفع اطرائی را شنیدم، چیزی حدود شاید بیش از نیم قرن پیش بود، در آن زمان یک قطعه [کنسرتینو برای سنتور و ارکستر] شنیدم، خیلی خوشم آمد، دیدم عجب کار تکنیکال و بسیار فنی است.

خب، طبیعتا پیگیر شدم ببینم این اثر از چه کسی است. آنجا بود که متوجه شدم تک نوازی سنتور این قطعه دلنشین را خانم [ارفع اطرائی] به زیبایی نواختند. ایشان در آن زمان در کوران فعالیت های هنری شان بودند (سال های 42-41 تا 46-45). استاد اطرائی در حقیقت در گروه ها و ارکسترهایی که نوازندگی می کردند، می درخشیدند، ضمنا چهره بسیار زیبایی هم داشتند. خب، این یک لطف مضاعف خدایی است.