شاید در میان تمام عکس های تاسف بار هفته، از کشت و کشتارهای داعش و عملیات انتحاری تا آتش سوزی های سریالی پالایشگاه ها و پتروشیمی های جنوبی کشورمان، ساخت و سازهای غیرقانونی و تخریب محیط زیست و کم آبی یک عکس بیش از همه غم انگیز، منزجرکننده و در عین حال تعجب برانگیز بود و آن عکسی از یک رستوران در اطراف تهران، که دستشویی را به محلی برای نگهداری مواد غذایی تبدیل کرده بود. عکسی که البته با واکنش های زیاد کاربران در فضای مجازی همراه شد و خیلی زود دست به دست چرخید تا شاید باز هم فشار افکار عمومی چشمان نظارت را بیدارتر کند. وقتی می گوییم بیدارتر یعنی ما فرض را بر نظارت مستمر گذاشته ایم و قائل به درستی کار بازرسی از سوی مسئولان ذی ربط هستیم مگر اینکه خلافش ثابت شود که گویا در مورد مذکور این خلاف به گواه عکس های بازنشر داده شده ثابت کفایی شده. اما اشکال کجاست؟ ضعف در نظارت و بازرسی یا بی اخلاقی و نادیده گرفتن وجدان از سوی صاحبان مشاغل؟ یا هر دو مورد؟

از طرفی انگشتان اتهام، نظارت و بازرسی ها را نشانه می رود و از سوی دیگر صاحبان مشاغلی که کوچکترین ارزشی برای آدم ها قائل نیستند و گویی رسیدن به سودهای کلان چشمانشان را به کلی بسته است. صاحبان مشاغلی که گاه تیغ جراحی به دست می گیرند یا ساختمان می سازند یا پرسودترین کسب این روزهای جامعه یعنی خوراک و غذا را در دست دارند. هرچند همیشه در استفاده از غذای بیرون چه در داخل شهر و چه خارج آن، نگرانی هایی بابت بهداشت و سلامت غذا و سرویس دهی وجود دارد اما آنچه مسلم است اینکه استفاده از رستوران ها امری اجتناب ناپذیر است به طوری که توقعات عمومی باز هم حول محور اهرم های نظارت می چرخد و مردم ضمن رعایت نسبی استفاده از غذاهای بیرون چشم امیدشان به ناظران و بازرسانی است که به عنوان چشمان بیدار و آگاه مردم کارشان را بدرستی و با احساس تکلیف خاصی انجام می دهند. از خوانندگان روزنامه می خواهیم تجربیات و دیده ها و شنیده های خود را با ما در میان بگذارند.